پاییز 98

1398/9/1 17:17

نویسنده : مامان سپهر

233 بازدید

اشتراک گذاری

روزها با سرعت گذشتند و من اصلا نفهمیدم کی اینقدر بزرگ شدی دلبرکم... مدتهاست اینجا ننوشتم. خب یک دلیلش اینه که واقعا اینقدر باید برای شازده وقت بذارم که واقعا وقت هم کم میارم چه برسه که بخوام تایم اضافی مو اینجا بگذرونم. خب گل پسرم شما الان دوسالو پنج ماه داری.خب از صحبت کردنت بگم که مثل بلبل برامون شیرین زبونی میکنی. از خیلی از هم سن و سالای خودت بهتر حرف میزنی و جمله های طولانی و بدون غلط میگی. حافظه فوق العاده ای برای شعر حفظ کردن داری و اونطور که متوجه شدم خیلی تو زمینه موسیقی استعداد داری اینو از اونجا فهمیدم که ریتم رو خیلی خوب میشناسی👏

همه لالایی هایی که برات میخونم رو حفظی و با اهنگ خودش برام میخونی...

جدیدا وقتی کلمه ای رو پس و پیش میگی و بهت درستش رو میگم اونقدر با خودت تمرین میکنی که تو کمتراز چند ساعت درستش رو تلفظ میکنی...

از مهربونی هات هم هر چی بگم کم گفتم. محاله مامان و بابا رو بدون پسوند جان صدا بزنی دردت بجونم😍

نمیدونی چه دل غشه ای میگیرم وقتی بهم میگی مامان دان(جان) و بعدش هم با یه حالت ناز و دلبرانه درخواستت رو میگی جوری که نمیتونم نه بگم😊

اخ اخ نگم از وقتی که قبل از خواب با صدای اروم بهم میگی دوستت دارم. عشق منی... هزار بار میمیرم و زنده میشم نفسم...